Kayısı Çekirdeği ve Çocuk
Bir çocuk oynayıp zıplarken bahçede,
Bir kayısı çekirdeği buldu yerde.
Kırıp yemek istediği için içini,
Koydu iki taşın arasına çekirdeği.
Kayınca çekirdek taşların arasından,
Bir vuruşta çocuk yaralandı parmağından.
Biraz ahlayıp pofladıktan sonra,
Gömdü çekirdeği derince toprağa.
Dedi: „Çürüsün toprağın içinde hain çekirdek,
Görsün neymiş yaralamak parmağımı derincek!”
Mevsim yazdan kışa, kıştan bahara döndü,
Gevşedi kabuğu çekirdeğin yemyeşil filizi göründü.
Koşarken bahçede yine sağa sola,
Gözü takıldı filize çayırlar arasında.
Suladı sık sık, gözü gibi korudu filizi,
Filiz zamanla fidana, fidan ağaca döndü.
Hem kayısı verdi hem de gölge oldu dibinde oturana.
Altında, dallarında oynadı çocuklar,
İri, sulu kaysıları yediler, kuruttular artanı da.
Gölgesinde yapılan düğünleri şenlikleri,
Anlattılar nesilden nesile nasıl eğlendiklerini.
Başta kötü bilinen iyi olabilirmiş sonunda.
Böyle yazıyor kitabımız kutsal Kur’an’da[1].
Harika....teşekkürler.
YanıtlaSil