TÜRKÜLER DE ÖLÜRMÜŞ
“Uçun kuşlar uçun
sılaya doğru.
Annemden,
babamdan bir haber verin” türküsü
Sürükleyip götürüyor beni çocukluğuma,
İçinden trenlerin gelip geçtiği,
O küçücük iki nehir arasındaki kasabaya.
Bir başka türkü canlanıyor ruhumun ta derinliklerinde:
“Kara tren gelmez
mola, düdüğünü çalmaz mola?
Gurbet ele
yar yolladım, mektubumu almaz mola?”
Elli yıl içinde ne kara tren kaldı âşıklara haber
götüren,
Ne de sevdalılar kaldı kara tren yolu gözleyen…
Kuşlar da uçmuyor sılaya doğru artık,
Ne gurbet kaldı, ne de sıla tümden yabancı olduk,
Elimizden su gibi kayan yaşama.
Çocuklara, torunlara masal olan yaşamımız,
Yalnız birkaç sararmış fotoğrafın şahit olduğu
Dönüştü yıldızlardan daha uzak olan geçmiş zamana.
Maksut Sarı, 13.02.2015, 01:10